Dag 2: Bourg d’oisans - Lathuille

Afstand	:	165 km
Hoogtemeters	:	4200 hm
Beklimmingen	:	Col de la croix de Fer (2067m), Col de Madeleine (2000m), Col de Taimé (907m)

De dag begon vandaag ontzettend vroeg. om 05:30 ging de wekker. Het was koud (3 graden) en nog geheel donker. En dan dien je de tent af te breken, je om te kleden en te ontbijten. Gelukkig stonden we om iets voor half 8 met z'n allen aan de start van de etappe. Inmiddels was de temperatuur gestegen tot wel 4 graden, ofwel KOUD. Na 15 kilometer vlak te hebben gereden begonnen we aan de eerste col van de dag, De Col de la Croix de Fer, ruim 22 kilometer klimmen. Samen met Marc, Jan en Roland een goed ritme gevonden en gezamenlijk de Col bedwongen. Voor mij ging het uitstekend. De benen waren goed en ik kon, ondanks dat het een ongelijkmatige klim was, goed mijn ritme houden.

Boven aangekomen ons eerst goed laten verzorgen door Pien, waarna we de 'gevaarlijke' afdaling van van de Glandon zijn ingegaan. Een schitterende bochtige afdaling. Helaas is hier genieten van de omgeving niet toegestaan en heb ik eigenlijk niet meer gezien dan de weg en de Billen van Jan. Onder aangekomen was het ongeveer 2 kilometer vlak, waarna we zijn begonnen aan de tweede Alpen reus van de dag, 'Col de Madeleine' 22 kilometer lang, met een gemiddeld stijgingspercentage van ruim 8 procent. Inmiddels was de temperatuur ook gestegen en was het al ruim 25 graden. Vooral in het bovenste deel, wat geheel open was, was dat te merken. Na bijna 2 uur zwoegen was ik boven, met direct achter me Marc en even later waren Roland en Jan ook boven, even later gevolgd door mark, die op de eerste col bij Willie en Bert was gebleven. Iedereen moest even bijkomen van deze zware col, maar na 20 minuten was iedereen wel redelijk hersteld en zijn we de afdaling ingegaan. Een schitterende afdaling van ruim 25 kilometer, waar de snelheden soms opliepen boven de 70 kilometer per uur.

Onder aangekomen was de temperatuur verder gestegen tot 34 graden. We hadden ook afgesproken om hier te wachten op Bert en Willie, dus we hebben ons in een dorp in de schaduw genesteld. Na ongeveer 45 minuten kwamen Bert en Willie eraan en zijn we met z'n zevenen doorgereden naar de laatste beklimming van de dag. De zware beklimmingen begonnen zijn tol te eisen bij iedereen en ondanks dat het een relatief makkelijke beklimming was, voelde iedereen hem in zijn benen. Vooral de temperatuur en het klimmen in de brandende zon maakte het zwaar. Toch zijn we allemaal boven gekomen, waarna we de afdaling hebben ingezet naar de camping van vannacht.

Respect voor iedereen vandaag voor het volbrengen van de etappe, maar voor Bert en Willie in het bijzonder. Ondanks dat het de minste klimmers zijn van ons team, hebben ze zich er vandaag fantastisch doorheen geslagen. Helmpje af zou ik zeggen.

Morgen staan er weer 160 kilometers op het programma en we starten weer om kwart over 7. Dadelijk dus vroeg naar bed en op naar morgen. Ondanks dat het vandaag een pittige dag was, hebben we er allemaal nog steeds ontzettend veel zin in. We kijken uit naar de etappe van morgen.