leven en geleefd worden

Na het fietsen van Valkenswaard-Valkenburg-Valkenswaard is het fietsen op een laag pitje komen te staan. Op bepaalde momenten in het leven lijkt het net alsof het leven even stil staat. Je wordt geleefd en de werkelijke wereld lijkt op dat moment erg ver weg. Daarnaast realiseer je je op dat moment ook dat je van het leven moet genieten, want het kan ineens over zijn. 

Het leven ging bij mij even stil staan op vrijdagavond 22 juni iets over half 7. Daniëlle mijn vriendin belde dat het niet goed ging met haar vader. Hij lag al bijna 6 weken in het ziekenhuis, maar ze konden de reden van onder andere een laag HB niet vinden. Vrijdag was het gevonden en werd het slechtst denkbare scenario werkelijkheid. Er was een zeer agressieve vorm van beenmerg kanker gevonden, welke niet meer te behandelen was. Hij had niet lang meer te leven. Vanaf dat moment begon het moment van geleefd worden.

We zijn snel naar het ziekenhuis gegaan, waar we met de familie hebben gewaakt bij zijn bed. Het leven bestond uit koffie, emoties, maar ook uit humor en zorgen voor elkaar. Na enkele intensieve dagen is op Niky Bek overleden op een leeftijd van 53 jaar. Veel te snel. 

De weken erna wordt je geleefd. Werkelijkheid bestaat niet en alles gaat langs je heen. Tv, Radio en nieuws hoor je niet en fietsen en andere zaken staan ergens ver weg . Regelen van zaken waar je niet over na wilt denken nemen de overhand. Op vrijdag ochtend hebben we afscheid genomen, met mooie woorden en mooie muziek. Met het volgende gedicht van Eveline zullen we Niky altijd blijven herinneren. 

De strijd is gestreden
De finish behaald
De race is gereden 
Het lot heeft bepaald

Langzaam begon het normale leven weer door te dringen en ook het genieten van elk moment drong tot ons door. Na de crematie en het afscheid op Kartbaan berghem zijn Daniëlle, ik en Eveline (zusje van Daniëlle) toch naar Concert at Sea gegaan. Of we konden genieten van de sfeer en de muziek wisten we niet, maar we wilde er even tussen uit, gedachte proberen te verzetten, terugkeren in de normale wereld en weer zelf leven en niet geleefd worden.  De controverse was dus compleet ’s morgens een begrafenis en ’s avonds bij Van Velzen en de Golden Earring zitten te luisteren naar muziek, met een biertje in de hand en te kijken naar een schitterende zonsondergang. Ondanks alles toch een leuk weekend gehad. Niet zo uitbundig als andere jaren, maar toch blij dat we waren gegaan. 

Daantje, Eveline en ik op CAS

Zonsondergan op CAS

Uitzicht op het hoofd podium