Nog maar 4 weken en dan hebben we de eerste etappes van de tour For Life er al opzitten. Dat betekend ook dat de laatste puntjes op de I gezet dienen te worden. Zo stond er afgelopen weekend de Ardennentrip op het programma in Heerlen.
Een niet al te bekende tocht, maar wel zwaar genoeg als training. Samen met Bert, Jan, Marc en Pien (onze begeleidster bij de tour for life) stonden we dan ook ’s morgens om 7 uur in Heerlen. Na eerst nog versnaperingen te hebben uitgedeeld aan de deelnemers zijn we met z’n vieren vertrokken voor de 180 kilometer. Pien zou zelf de 110 gaan rijden, dus haar zagen we pas terug bij de finish.
Na lekker rustig te zijn gestart sloten er al snel meerdere fietsers aan, waardoor we al snel met een peloton van rond de 20 man richting België reden. Mede door mij Jan en Marc werd het tempo bepaald en reden we richting de eerste pauze na 52 kilometer. Daar viel de groep uit elkaar en zijn we met een vader en zoon doorgefietst verder België in. Meteen na de pauze deed zich het hoogste punt van de tocht voor, namelijk de baraque Michel. Deze beklimming ligt 674m boven de zeespiegel. Het een na hoogste punt van België. Het is een gelijdelijke klim, waar we met een gematigd tempo met de groep naar boven kunnen rijden.
Hoogte profiel Baraque Michel |
Na de klim een schitterende afdaling, waarna we verder rijden over het glooiende land. De klimmetjes volgen elkaar snel op, maar de meeste zijn niet al te stijl. Na 110 kilometer staat de tweede pauze op het programma. Hier krijgen we van de organisatie een bon voor gebak of een crepe en een voor drinken. Een echte heerlijke verrassing. Nadat iedereen is aangesterkt en zijn drinken heeft aangevuld vervolgen we onze weg terug naar Nederland. Na ongeveer 140 kilometer doet zich nog een pittige verrassing voor, in de vorm van een steile klim door de weilanden. Aangezien dit toch meer mijn terrein is hier mijn benen nog even getest, door vol omhoog te rijden.
Hierna leken mijn benen beter te worden en heb ik samen met Marc en Jan veel kopwerk voor onze rekening genomen. Op een van de laatste klimmetjes nog even flink gas gegeven, waarna we via de buitenwijken van Heerlen weer terug kwamen waar we begonnen waren.
We hadden 175 kilometer gereden met een gemiddelde van ruim boven de 27km/u. En dat met 2200 hoogtemeters. Na omgekleed te hebben zijn we richting huis gereden. Onderweg via de Iphone van Marc en de radio genoten van het olympische optreden van Marianne Vos.
In de afdaling van de Baraque Michel |
Om half 6 was ik weer thuis en heb ik onder het genot van een heerlijk Belgisch biertje terug gekeken op een heerlijke en mooie tocht. Benen waren goed en conditie wordt wekelijks beter. Het aftellen is begonnen.
Analyse
Terugkijkend naar de tocht eigenlijk alleen maar lof voor de organisatie. Mooie route, goede verzorging op de pauze plaatsen. Het enige min punt zijn de pijlen op de weg en dat deze vaak te dicht bij de afslag stonden. Dit betekende voor degene die op kop zaten vooral het inspecteren van het asfalt op zoek naar een gele pijl.
Terugkijkend naar de tocht eigenlijk alleen maar lof voor de organisatie. Mooie route, goede verzorging op de pauze plaatsen. Het enige min punt zijn de pijlen op de weg en dat deze vaak te dicht bij de afslag stonden. Dit betekende voor degene die op kop zaten vooral het inspecteren van het asfalt op zoek naar een gele pijl.
Dag Bart, Deze tocht heb ik ook gereden als voorbereiding op de TfL2012. Ik kan jouw verhaal onderschrijven en ik vind deze tocht vanwege zijn kleinschaligheid, de mooie route en goede organisatie een echte aanrader. Bij de start zijn er nog foto's gemaakt met een mobiele telefoon. Samen met jouw teamgenoten sta ik op de foto (TfL-shirt 2010). Wil je deze foto's met mij delen? Groet, Christjan (ch.hoffmans@planet.nl
BeantwoordenVerwijderen