200km afzien en jeuk

Het is 5 uur en de wekker gaat. Langzaam word ik wakker. De eerste fietsdag bovende 200 kilometer staat op het programma, namelijk Valkenswaard – Valkenburg - Valkenswaard. Op zich moet het geen probleem worden, aangezien ik de laatste weken verschillende tochten boven de 160 kilometer redelijk makkelijk heb gereden. Na te hebben ontbeten benik afgereisd naar Valkenswaard, waar Bert, Jan en Marc al aanwezig waren om Snelle Jelles uit te delen voor Tour for Life. Het was gelukkig droog en de wind stond redelijk gunstig. Vooral tegen op de heenweg en als het goed is mee terug. 

Om 8 uur zijn we vertrokken richting Valkenburg. Al snel haalde we een tweetal in die bij ons aansloten. Al snel werd duidelijk dat ze ook mee gaan doen aan Tour for life en we dus alle 6 een gezamenlijk doel hebben. De samenwerking loopt goed en we draaien lekker met de wind vooral van de zijkant. De route loopt over mooie wegen, welke nog wel behoorlijk nat zijn van de regen van afgelopen nacht. Dit betekend veel opspattend water en modder. Langs de kant van de weg staat ook nog eens een bord “pas op Processierupsen”. Achteraf blijkt dat we naast vermoeide benen langer plezier van deze tocht zullen hebben. 

Na ongeveer 70 kilometer dienen de eerste heuvels aan, welke elkaar snel opvolgen. Na 103 kilometer beklimmen we de Cauberg en zijn we halverwege. Mijn benen zijn al best vermoeid en ik voel dat het geen gemakkelijke dag gaat worden.  Na een welverdiende pauze koersen we met de wind in de rug terug richting Valkenswaard. Het tempo wordt mede door de wind hooggehouden en de kilometers vliegen onder onze wielen door, stil hoop ik dat we geluk hebben en de wind ons goed gezind is. Helaas is dit niet het geval, want rond de 150 kilometer draaien we langzaam naar het westen, wat betekend dat we de wind van de zijkant krijgen en regelmatig ook op kop. Dit vergt voor allen een grote inspanning om tegen de wind in te vechten. Gelukkig zijn Jan en Marc in vorm en nemen veel kopwerk voor hun rekening. Zelf krijg ik mijn benen moeilijk rond en het is zwoegen om lekker in het wiel te blijven. Dit betekent voor mij vooral het achterwiel in de gaten houden en opspattend water en modder trotseren. 

De route loopt nog steeds over mooie en rustige wegen, welke net als op de heenweg behoorlijk nat en modderig zijn. We zien er steeds meer uit als mijnwerkers en van het maagdelijk wit van het snelle Jelle tenue is veranderd in een grijs gevlekt geheel. Rond 4 uur rijden we moe maar voldaan  Valkenswaard weer binnen en staan er op mijn teller 208 kilometer. Na nog even nagepraat te hebben naar de auto en huiswaarts gekeerd. Een heerlijke warme douche deed wonderen en al snel voelde ik me voldaan. Wel moe, maar wel met een goed gevoel in de benen. 

Helaas veranderde dit ‘s avonds. Het was geen kramp, maar jeuk, jeuk en nog meer jeuk. De waarschuwing voor de processierups was terecht. Door het opspattende water zat alles tussen onderrug en bovenbeen vol rode bultjes die zodra je eraan kwam gingen jeuken. Het enige wat hielp was er niet aankomen en er niet aan denken. Na twee dagen werden de bultjes en de jeuk gelukkig minder. 

Al met al een mooie tocht, over veelal mooie en rustige wegen. Mooie en verrassende beklimmingen in Limburg en een goede organisatie. In ieder geval een tocht om te onthouden voor volgend jaar.De jeuk nemen we maar op de koop toe.